سلام
روزی که این وبلاگ راه اندازی شد اولین پستش به نام آغازی برای پایانی ناپیدا نامگذاری شد. امروز اون روز ناپیدا پیدا شد. امروز با تمام صحبتها و نظرهایی که تو پست پائین دادین دادگاه این وبلاگ رای خودشو ابلاغ کرد.
دوستون داشتم دوستون دارم اما اینجا دیگه قابل نوشتن نیست. از عید به این ور که سال تحول اسمشو گذاشتم باید یه چنین کاری می کردم. باید در اینجا تخته می شد و یه جای دیگه حرفهامو می نوشتم.
جایی که فضاش سنگین نباشه. جایی که بشه راحت حرف دلتو افکارتو بزنی.
از این کار ناراحت نیستم و بسی هم خوشحالم.
دفتر جدیدی از زندگی رو باز کردم. از امروز در این آدرس نوشته های منو می تونین دنبال کنین.
نامحرمها لطف کنند و از همین جا خداحافظی کنند. این وبلاگ با تمام خاطراتش همین جا موند و تموم شد. داستان این وبلاگ خیلی وقته تموم شده اما برای حرفهای تازه یه خونه جدید نیازه.
پ ن : موقع اومدن به خونه جدید شیرینی یادتون نره. من شیرنی تر دوست دارم. حتی شمایی که از دبی سوئد کانادا اکراین مهمون این خونه بودین و همیشه سکوت تنها حرفتون بود...
پ ن : من همیشه تو صحبتهام می گم فعلا .... یا فعلا خداحافظ ....
اما اینجا و در این لحظه میگم خداحافظ...