زندگی رو بسازیم یا بذاریم زندگی ما رو بسازه؟؟؟

قیمت هر کدوم از این جمله ها چقدره؟؟؟

شما حاضرید هزینه کدوم یکی رو پرداخت کنید ؟؟؟

نظر شخصیم رو در ادامه بهتون می گم اگه شما هم نظری داشتید بگید

کوچیک بودم شاید ۱۰ ۱۱ سال داشتم. امتحانات ثلث که می شد همیشه حس می کردم سر کلاس فردا خانوم معلم از من حتما درس می پرسه. شب رو تا صبح  خودم کلنجار می رفتم. درس رو خونده بودم آماده اما همیشه استرس داشتم.

این حس همیشه با من بود و با من بزرگ می شد. راهنمایی تو کلاس ۴۰ نفره همیشه به خاطر فامیلیم شمارم تو دفتر کلاس بین ۲۵ تا ۲۸ بود. همیشه هم تو دفتر کلاس صفحه دوم بالای صفحه بودم. اکه فردا قرار بود معلم تاریخ بپرسه استرس رو از شب قبلش می گرفتم.

یادم نمیره امتحان قران همیشه استرس داشتم نکنه بیافتم!!! استرس استرس... یه ترس از آینده.....

تو همه مراحل بالا همیشه تاپ ترین نمره رو می گرفتم اما استرس رو داشتم. می دونید چرا؟؟؟؟!!!!

کلاس ۲ دبستان یکبار بدون اینکه درسم رو بخونم رفتم سر کلاس. خانم معلم هم بد جنسی نکرد از شانس من همون روز درس پرسید. یه نمره منفی تو دفتر کلاسی رد کرد و فرداش مامانم رو مدرسه خواست. وقتی مامان از دفتر معلما اومد بیرون فقط یک کلام گفت. ظهر بیا خونه من می دونم و تو!!!

همین یک برخورد باعث شد من تا الان برای هر کاری از قبلش برنامه ریزی داشته باشم و به فکر باشم. زندگی من رو با یه حرکت تند مامان ساخت. جوری که اون برخورد شاید تا الان که الانه روی من تاثیر گذاشته و هنوز ادامه داره.

مامان اون روز یه درس داد به من آینده نگری. همیشه قبل از اینکه ازت چیزی رو بخوان آماده باش.

ممنون مامان اما درس سنگینی بود. درسی که هنوز که هنوزه من شبا موقع خواب روزا تو شرکت همیشه دارم از بر می کنم که یه وقت یادم نره.

از این مدل درسها ما تو زندگیمون زیاد داشتیم.

هر کدوم از جمله های بالا مشتریه خودش رو داره. به جوهره آدم بر می گرده اگه طعم سختی رو تو زندگی چشیده باشی سعی می کنی زندگی رو بسازی تا نذاری زندگی تورو وادار کنه که یا خودتو بسازی یا بی خیال این زندگی بشی. اما اگه نه بی تفاوت بخوای نسبت به زندگی رفتار کنی اونوقته که زندگی میشه معلم کلاس درس و با تدریسش کاری می کنه که پخته شی و ازت یه مرد بسازه.این کلاس رفوزه هم داره و خیلیها یه درس رو حتی چند بار می گیرن تا پاس کنن. چه بهتر که با بار اول پاس کنی بره والا هر سری کارت سخت تر می شه.

بعضی وقتها از این زندگی خسته می شم اما طعم راحتیه بعد از سختی رو چشیدم رو همین حساب همیشه به امید سپری شدن این روزها ادامه می دم. زمانی رو یاد دارم که می رفتم تو یه اتاق و ۱۳ ساعت پای سیستم می نشستم و کار می کردم . وقتی بعد از ۶ ماه سیستم طراحی شده پایلوت شد و جواب داد نمی دونین چه بار خستگی از رو دوش من و همکارم برداشته شد و به همه ساختمون شیرنی دادیم. هر تلاشی بدون اجر نمی مونه. اگه احیانا وسط کار جا می زدیم و بی خیالش می شدیم از شرکت باید می رفتیم بیرون. و دنبال کار می گشتیم اما موندیم و جواب گرفتیم.

از وقتی یاد دارم سعی کردم برای ۵ سال آینده از الان برنامه ریزی کنم و جلو برم. اما همیشه دنیا به رکاب آدم نیست. جا نباید زد اگه شل بزنیم زندگی هزینه ساختنمون رو ازموون طلب می کنه.

من سعی می کنم قیمت سنگین اولین جمله رو پرداخت کنم و برای این زندگی تلاش کنم و بسازمش تا بذارم اون منو بسازه. طعم این شیرینتره تا اون. سعی می کنم هزینه یکیو پرداخت کنم تا دو تا این جوری به صرفه تر هم هست